TY - JOUR ID - 434 TI - رویکرد دولت موقت به مسئله کردستان؛ عوامل تشدید و تداوم بحران JO - پژوهشنامه علوم سیاسی JA - IPSA LA - fa SN - 1735790X AU - فیضی, کیومرث AU - عادلفر, باقر علی AU - پور محمدی املشی, نصراله AU - رحیمی, عبدالرفیع AD - دانشجوی دکترای تاریخ انقلاب اسلامی دانشگاه بین المللی امام خمینی AD - عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 16 IS - 3 SP - 183 EP - 212 KW - انقلاب اسلامی KW - بحران کردستان KW - بسیج قومی KW - خودمختاری KW - دولت موقت DO - 10.22034/ipsa.2021.434 N2 - در دوران گذار از رژیم پهلوی و تثبیت نظام اسلامی، احزاب و گروه‌های سیاسی کرد با توجه به فضای ناشی از خلاء قدرت حکومت مرکزی و زمینه‌های موجود(عقب‌ماندگی منطقه)، شرایط را برای کسب خودمختاری مناسب دیدند و موجب بحران و به چالش کشیدن دولت موقت شدند. در برخورد با این وضعیت، میان مسئولان در مرکز دو گرایش وجود داشت.گرایشی که جهت حل مسئله کردستان از دریچه سیاسی می‌اندیشید و گرایش دیگر، خواهان برخورد "تند و رادیکال" با بحران بود. در این پژوهش ابتدا به زمینه‌ها و علل شکل‌گیری خیزش کردی، سپس چگونگی روند تحولات و مذاکرات و درنهایت به عوامل بن‌بست و عدم نتیجه مذاکرات، می‌پردازیم. پژوهش حاضر با روش تحلیل تاریخی و با تکیه‌بر اسناد و منابع مختلف در چهارچوب نظریه"بسیج سیاسی قومیت‌ها"در پی پاسخ به این پرسش اصلی است، که علل بحران کردستان و دلایل تداوم این مسئله پس از پیروزی انقلاب چه بود؟ دولت موقت در این راستا چه اقداماتی انجام داد؟نتایج تحقیق نشان می‌دهد، دولت موقت برای حل مسئله، سه هیئت برای مذاکره به کردستان فرستاد، اما به دلیل اختلاف رویکرد در مرکز و اولویت گزینه شدت عمل از سوی برخی نیروهای انقلابی و اتخاذ رویکرد مسلحانه از سوی احزاب کرد، تلاش‌های دولت موقت ناکام ماند و درنهایت با روش نظامی با مسئله کردستان برخورد شد. UR - http://www.ipsajournal.ir/article_434.html L1 - http://www.ipsajournal.ir/article_434_fd911193170f5c7ae3314010ffe5934d.pdf ER -