نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
چکیده
فرایند رویدادهای دهه گذشته و خواسته‌های امروزی جامعه بین‌المللی نشان می‌دهند که چگونه گسترش، فراگیری و جهان‌شمولی اعلامیه جهانی حقوق بشر و پیمان‌نامه‌های حقوق بشری سازمان ملل متحد در راستای منافع همه ملت‌ها و کشورهای عضو سازمان ملل است. همچنین هم‌اندیشی جامعه بین‌المللی بر روی یک‌سری قواعد حقوق بشر مانند ممنوعیت شکنجه، بردگی، حق حیات، آزادی بیان و مانند این که قواعد بنیادین حقوق بشر نامیده می‌شوند غیرقابل نقض هستند. این دو مفروض بر نهادینه‌سازی هنجارهای حقوق بشری و پشتیبانی از حقوق بشر در هر کجایی از دنیا از جمله کشور ما اثرگذارند. به همین روی ایران در برابر فرایند جهان‌شمولی حقوق بشر از چه راهبردی می‌تواند بهره بگیرد؟
درحالی‌که به ادعای بسیاری از دانشمندان روابط بین‌الملل و حقوق بین‌الملل، جهان‌شمولی حقوق بشر پلی است برای امنیت و پیشرفت کشورها. با قرار دادن این ادعا در حاشیه، این پرسش کلیدی را مطرح می‌کنیم که راهبرد بهینه ایران در برابر فرایند جهانشولی حقوق بشر چیست؟ این پژوهش این فرضیه را مورد آزمون قرار می‌دهد که از آنجا که فرهنگ و باورهای بومی و دیرینة فرهنگی، مذهبی و ملی هر کشوری در موضوع حقوق بشر از زمینه نسبی فراگیری و جهان‌شمولی برخوردار است، راهبرد بهینة ایران دنبال کردن میان‌فرهنگی بودن قواعد بنیادین حقوق بشر است. در راستای آزمون این فرضیه، چگونگی شکل‌گیری پیمان‌نامه‌های حقوق بشری و مواضع ایران، تمایزات فرهنگی ایران و انواع جهان‌شمولی‌ها، حق شرط و تفسیرهای ویژه از حقوق بشر، گفت‌و‌گوهای نظری و دانشگاهی در زمینه جهان‌شمولی حقوق بشر، نسبیّت‌گرایی فرهنگی و تأثیر میان‌فرهنگی بودن قواعد بنیادین حقوق بشر بر آشتی بین نسبی‌گرایی و جهان‌شمولی حقوق بشر مورد بررسی قرار می‌گیرد.
رویکردها است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Iran and the Universality of Fundamental Rules of Human Rights
نویسنده [English]
- Mahdi Zakerian
چکیده [English]
The trend of the events of previous decades and current demands of the international society reveals that the manner of development, comprehensiveness and universality of the global declaration of human rights and the UN human right conventions are in the same direction as the interests of all nations and country members of the United Nations. The thinking of the international society over a series of human rights rules such as the prohibition of torture, slavery, right to live, freedom of speech, etc., which are called fundamental rules of human rights, Noyau dur, are also inviolable. These two assumptions have impacts on institutionalization of human right norms and supporting human rights anywhere in the world including Iran. So what strategy would be applied by Iran against the process of universality of human rights? This is important since many scholars of International Relations and International Law believe that the universality of human rights is a bridge to security and development of countries. Putting this claim aside, we pose this key question that what is the optimal strategy of Iran against the process of universality of human rights? Our main hypothesis is that: since native/local culture as well as long-standing cultural, religious and national beliefs of every country about the subject of human rights, are relatively comprehensive and universal, the optimal strategy for Iran is to insist on cross cultural characteristics of the fundamental rules of human rights. To survey this issue and test this hypothesis, we will focus on the state of formation of human right conventions and Iran’s positions, cultural distinctions of Iran and various universalities, rights of reservation and special interpretations of human rights, theoretical and academic discussions over the universality of human rights, and finally cultural relativity and the impact of cross cultural strategy of fundamental rules of human rights on the conciliation between relativity and universality of human rights.
کلیدواژه‌ها [English]
- Iran
- Universality
- Human Rights
- Cross cultural
- strategy
)