نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

• عباس مصلی نژاد

چکیده

سیاست‌گذاری منطقه‌ای مفهومی‌ارتباطی است. در این مدل پیوندهای منطقه‌ای بین دولت‌ها، شرکت‌های چندملیتی و نهادهای اقتصادی شکل می‌گیرد. این بازیگران بدون توجه به مولفه‌های اجتماعی و فرهنگی نمی‌توانند زمینه همکاری بادوام بین خود را به وجود آورند. به عبارت دیگر، منطقه‌گرایی نمی‌تواند بدون تقویت پیوندهای انجمنی میان مردم، گروه‌ها و جوامع پراکنده درون منطقه‌ای پیشرفت موثری داشته باشد.
این مقاله براساس تجارب منطقه‌گرایی در حوزه آسیای شرقی و آسیای جنوب شرقی تنظیم شده است. طبعا می‌تواند برای کشورهایی که در حوزه آسیای جنوب غربی قرار دارند؛ نیز موثر و کارساز باشد. انسجام انجمنی در آسیای شرقی توانست اولا «جهان شهرهای» متنوعی را بوجود آورد، ثانیا زمینه عبور از «همگرایی منفعلانه» به سوی «همگرایی فعالانه» را نیز فراهم سازد.
همگرایی فعالانه در فرآیندی انجام می‌شود که سیاست‌گذاری منطقه‌ای در روند کاهش و حذف موانعی باشد که مبادلات اقتصادی را در حوزه‌های تجاری و مالی بین کشورها فراهم ‌سازد. از سوی دیگر عامل تقویت عناصر مشترک و همگرا میان شرکا و مجموعه‌هایی است که می‌توانند عامل تقویت مبادله بین بازیگران شوند. این امر از طریق بازار‌های منطقه ای و تبدیل آن به بازارهای جهانی شکل می گیرد.
در این مقاله تلاش می‌شود تا انسجام انجمنی در سیاست‌گذاری منطقه‌ای براساس مطالعات بین‌رشته‌ای تبیین شود. در چنین شرایطی می‌توان‌ترکیبی از «رهیافت‌های سازه‌انگاری» و «منطقه‌گرایی نهادی» را مورد استفاده قرار داد. نشانه‌های انسجام انجمنی را می‌توان در سازماندهی «شهرهای منطقه‌ای» و همچنین «شهرهای جهانی» ملاحظه نمود.

کلیدواژه‌ها

• انسجام انجمنی
• انسجام همگرایانه
• همگرایی منفعلانه
• همگرایی فعالانه
• انسجام سازمانی
• جغرافیای مکانی
• سازمان‌های منطقه‌ای
• چندجانبه‌گرایی
• منطقه گرایی

عنوان مقاله [English]

Application of the Associative Coherence Model in East-Asia Regional Policy Making

نویسنده [English]

• Abbass Mossalanejad

چکیده [English]

Regional policy making is one of the communicative concepts in the field of political economy which shapes the regional connections between governments, multi-national corporations and economic organizations. These effective structures cannot establish sustainable cooperation among them unless they consider the social and cultural characteristics of their partners. In the other hand, regionalism cannot be significantly developed without reinforcing the associative connections between dissociated groups, people and societies. This paper has been prepared in accordance with regionalism experiences in East and South-East Asia. It could also be applicable and a guide model for countries located in South-West Asia. Associative coherence in East Asia firstly organized a variety of "world cities" and then provided the ground for transition process from "passive integration" to "proactive integration". Proactive integration occurs when regional policy making is in line with establishing economic interactions between countries through decreasing or removing the obstacles, on the other hand, integration strengthens the common factors between partners and economic structures. This integration is formed through conversion of regional markets into global markets. This paper attempts to explain the associative coherence in regional policy making based on interdisciplinary studies. To establish such integration, a combination of "Structuralism Approaches" and "Structural Regionalism" may be applicable efficiently. Realization of the associative coherence can be seen in organizing regional and world cities.

کلیدواژه‌ها [English]

• Associative Coherence
• Integrative Coherence
• Passive Integration
• Proactive Integration
• Physical Geography
• Organizational Coherence
• Multilateralism
• Regionalism