در این مقاله جامعه کنونی ایران از منظر دو «گونه» جنبش و به روش کیفی توصیف و تفسیر می‌شود. طبق این مطالعه ایران دارای پتانسیل جنبشی باقابل توجهی است. این جامعه میزبان دو جنبش «کلان» (جنبش «مردمی-مذهبی-ضدآمریکایی» و جنبش «دموکراسیخواهی») است. جنبش اول غیر از امکانات جامعه از امکانات دولت نیز برخوردار است اما جنبش دموکراسیخواهی با ده جنبش مبتنی بر پیشروی آرام در رابطه متقابل قرار دارد. این جستار نشان می‌دهد اولاً، یکی از راه‌های موثر تخلیه جنبش‌های اجتماعی تقویت سازوکار مردم‌سالاری است. ثانیاً، ممکن است بتوان تظاهرات جنبش دموکراسیخواهی را در خیابان‌ها کنترل کرد ولی آن را نمی‌توان در درون جامعه محو نمود. زیرا این جنبش به جنبش‌های دهگانه‌ای مرتبط است که در بطن زندگی روزانه مردم در جامعه به حیات خود ادامه می‌دهد و به راحتی محو شدنی نیست
ابتدای صفحه