نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• وحیده احمدی ¹
• عبدالله کریم زاده ²

¹ دانشگاه علامه طباطبایی

² دکترای مطالعات فرهنگی و ادبیات تطبیقی در دانشگاه های توبینگن (آلمان) و برگامو(ایتالیا)

چکیده

یکی از اهداف شالوده شکنی، براندازی و ایجاد تشکیک در مفاهیم پایه‏ای ایدئولوژی های سیاسی است چرا که زیربنای ایدئولوژیهای سیاسی، معانی برساخته‏ای تصور می‏شود که عوامل زبانی، محیطی و تاریخی موجب شده‏اند آنها را تثبیت یافته فرض کنیم. پل دومان در کسوت یکی از این شالوده‏شکنان برای شناورسازی معانی مستتر در ایدئولوژیهای سیاسی و پاسخ به چرایی مقبولیت آنها، زبان ادبی را مطمح نظر قرار داده  و خصایص زبان ادبی را دلیلی قاطع برای بی‏اعتباری مضامین و مفاهیم ایدئولوژی‏های سیاسی می‏داند. با توجه به این فرض، مقاله حاضر درصدد پاسخ به این سوال است که مقبولیت ایدئولوژی‏های سیاسی نزد مخاطبین آن، نتیجه چه روندی در ساحت زبان بوده و نقد ادبی پساساختارگرا چگونه اعتبارزدایی از این روند را قابل توجیه می‏سازد؟ در این جستار تلاش شده است که به مراحل این روند در اندیشه پل دومان، پرداخته شود ضمن اینکه، برای فهم بهتر آن، دیدگاه اندیشمند مارکسیست فردریک جیمسون که منتقد نگاه دومان است ، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه‌ها

• ایدئولوژی
• بلاغت
• مجاز
• زبان
• زبان ادبی
• خوانش
• دومان

20.1001.1.1735790.1394.10.2.1.4

عنوان مقاله [English]

Language and Acceptability of Political Ideologies in Paul de Man's Theory

نویسندگان [English]

• Vahideh Ahmadi ¹
• Abdollah Karimzadeh ²

چکیده [English]

One of goals of deconstruction is to overthrow and create suspicion in the basic concepts of political ideologies because it is presumed that there are constructed meanings at the foundation of political ideologies which we presumed to be stabilized them because of linguistic, systemic and historical factors. As one of this deconstructionists, Paul de Man has focused on literary language in order to float the hidden meanings in political ideologies and respond to the question that why they are acceptable. He regards the features of literary language as a strong reason for discrediting the motives and concepts of political ideologies. Given this assumption, this article tries to respond this question: What trends in linguistic sphere have made political ideologies acceptable for their audiences and how does poststructuralist critique make it justified to discredit this trend? The author tries to deal with the stages of this trend in Paul de Man's thought, meanwhile examine Fredric Jameson's views as the critic of de Man's theory.

کلیدواژه‌ها [English]

• Ideology
• studiousness
• metonymy
• literary language
• reading
• Paul de Man