در این مقاله سعی می‌کنیم با مطالعه برخی از مهم‌ترین کتب و منابع موجود در باب جامعه‌شناسی سیاسی ایران، دریابیم اندیشمندان ایرانی عمدتا از چه روش‌ها و رهیافت‌هایی در مطالعه پدیده‌های مورد بحث در جامعه‌شناسی سیاسی ایران بهره برده‌اند. به عبارت دیگر، جدا از اینکه چه مفاهیمی (هستی‌شناسی) در مطالعه جامعه‌شناسی سیاسی ایران مطرح است و جدا از این که آیا این مفاهیم با رویکرد پوزیتویستی مطالعه شده یا خیر (معرفت‌شناسی)، به دنبال روش‌شناسی در جامعه‌شناسی سیاسی ایران هستیم و می خواهیم بدانیم از چه روش‌هایی برای مطالعه در این حوزه پژوهش سیاسی بهره‌برداری شده است1. ادعای مقاله این است که در مطالعه جامعه‌شناسی سیاسی ایران عمدتا از چهار روش و رهیافت "فرهنگ سیاسی و نخبه‌گرایی"، "تحلیل طبقاتی"، "اقتصاد سیاسی" و "تحلیل گفتمانی" استفاده شده است
ابتدای صفحه