پژوهشنامه علوم سیاسی درباره ضرورت یکسان‌سازی رفرنس‌نویسی در علوم انسانی
نویسنده
چکیده
پراکندگی‌ها و آشفتگی‌هایی که در زمینه رفرنس‌نویسی در بسیاری از آثارِ دانشگاهی رشته‌های علوم انسانی وجود دارد نویسنده این مقاله را بر آن داشته است که بکوشد راهکاری در این باره ارائه دهد. نویسنده نخست به صورت اجمالی به شیوه‌های جمع‌آوری داده‌ها و نیز رفرنس‌نویسی از گذشته‌های دور تا دوران معاصر در ایران پرداخته است و آنگاه شیوه نامه رفرنس‌نویسی شیکاگو را با ارائه مثال‌های متعدد معرفی کرده است. پیشنهاد نویسنده دراین مقاله این است که نویسندگان و پژوهشگران؛ چه آنهائی که روش نویسنده‌ـ تاریخ نشر را پذیرفته اند و چه آنهائی که روش پانوشت/ پی‌نوشت ـ کتابنامه را دنبال می کنند؛ به این شیوه نامه ـ که یکی از معتبرترین شیوه نامه‌های رفرنس‌نویسی است ـ پایبند باشند تا قدری از این آشفتگی کاسته شود و امکان استاندارد کردن تألیفات علمی دانشگاهی ـ با عنایت به معیارهای پذیرفته شده محافل معتبر علمی ـ پدید آید.
کلیدواژه‌ها
)