نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
چکیده
یکی از مهم‌ترین معیارهای درجه توسعه‌یافتگی یک کشور، جایگاه و اعتباری است که زنان در آن کشور برخوردارند. زنان نه‌تنها نقش بسزایی در تحقق توسعه اجتماعی و سیاسی دارند، بلکه به عنوان یک نیروی فعال و سازنده می‌توانند بر سرعت فرایند توسعه اقتصادی و تسریع عدالت اجتماعی بیفزایند. از همین رو است که مشارکت زنان در ساختارهای سیاسی و ایفای نقشی همتراز با مردان در تصدی مشاغل سیاسی به یک ضرورت زمان حاضر تبدیل شده و نیل به توسعه اجتماعی را به حل بهینه این موضوع موکول کرده است.
این مقاله با مطالعه روند مشارکت فزایندة زنان ایران برای ورود به صحنه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی تلاش می‌کند تا موانع و مشکلات موجود در این فرایند و همچنین تفاوت ارزشی و اختلاف معیار ارزشیابی در برخورد میان زنان و مردان در تصدی مشاغل دولتی را تبیین نماید و نتیجه ارزشیابی شغلی آنان را در دانشگاه بین‌المللی امام خمینی به عنوان یک نمونه از دستگاه‌های دولتی به تصویر بکشاند. این مقاله تلاش می‌کند تا دریابد چرا با وجود حضور زنان تحصیل‌کردة دانشگاهی و برخوردار از شایستگی‌های لازم مندرج در ارزشیابی سالانة مدیران این دانشگاه، هنوز نتوانسته‌اند بر سمت‌های مدیریتی تکیه بزنند و در سطوح عالی تصمیم‌گیری آموزشی و اجرایی دانشگاه مشارکت فعال داشته باشند.
کلیدواژه‌ها
