نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
چکیده
چکیده: معمولاً از اینکه روابط بینالملل رشتهای "امریکایی" یا "غربی" بوده است سخن میرود. در مقابل، در برخی از کشورهای غیرغربی و به ویژه در ایران لزوم نظریهپردازی بومی در برابر نظریه غربی یا در کنار آن مطرح بوده است. اما این احساس نیاز یا ضرورت با تلاشهای جدی در جهت ارائه نظریهای بومی به اجتماع بینالمللی علمای رشته روابط بینالملل همراه نشده است. بحث این نوشته آن است که فضای نظری در اجتماع جهانی علمای روابط بینالملل برای طرح و پذیرش نظریههای بومی پیش از این فراهم نبوده است اما طی سالهای اخیر توجه به رشته روابط بینالملل در جهان غیرغربی و به تبع آن نظریهپردازی غیرغربی در روابط بینالملل جلب و زمینه نظریهپردازی بومی فراهم شده است. استدلال اصلی این مقاله آن است که آنچه تا حدی میتواند این گشایش جدید را توضیح دهد، تحولات نظری صورت گرفته در دهه اخیر و به طور خاص ظهور برداشتهای ترکیبی در روابط بینالملل، عملگرایی در نظریهپردازی، اندیشههای پسااستعماری و رجوع به فیزیک کوانتومی در مباحث سازهانگارانه بوده است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Recent Theoretical Developments in IR: Implications for Indigenous Theorizing
نویسنده [English]
چکیده [English]
International Relations has been seen as an “American” or “Western” discipline for a long time. In some countries such as Iran there have been calls for developing “indigenous” versions of IR theory. Yet this has not been accompanied by serious efforts for introducing new frameworks to the international community of IR scholars. During the last few years, non-Western perspectives on international relations have become more attractive and now there seems to be more chance for non-Western IR scholars to have their voice heard in the field. This article argues that this new opening can be partly explained by recent theoretical developments in the field. Cultural theory, pragmatism, postcolonialism, and quantum perspective can in particular contribute to a more favorable context for different indigenous theorizing in International Relations.
کلیدواژهها [English]