قدرت نرم کانون اصلی روایت استراتژیک در قدرت دیپلماسی (بررسی سه روایت در مورد ایران)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری ارتباطات

2 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق

چکیده

گسترش روز‌افزون دسترسی به رسانه‌های دیجیتال، ظرفیت کشورها را در بهره‌گیری از قدرت نرم به عنوان رکنی در سیاست‌خارجی افزایش داده است. در عرصه رسانه‌های دیجیتال، توییتر مورد استقبال طیف وسیعی از سیاستمداران قرار گرفته است. روایت‌سازی تویتتری در برخی موارد ایران را کانون توجه قرار داده است؛ به‌گونه‌ای که اثربخشی آن در دیپلماسی قابل مشاهده است. لذا عکس‌العمل روایت‌ها در توییتر می‌تواند معیاری برای اثربخشی روایت‌های سیاسی و اثر آن بر قدرت نرم باشد. سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که روایت‌های سیاسی چه گونه در قدرت دیپلماسی اثر دارد و سهم توییتر در باز‌تاب این روایت‌ها چگونه بوده است؟ این مقاله براساس روش تحلیل محتوی کیفی سه روایت برگزیده هیلی نماینده امریکا در سازمان ملل ۲۰۱۷ ، ظریف ۲۰۱۹ و نتانیاهو 2018را با اتکا به نرم افزار مکس کودا 18کد گذاری کرده است. چارچوب نظری نوشتار حاضر روایت استراتژیک بر مبنای دیدگاههای میسکیمون و قدرت نرم جوزف نای است که مؤید قدرت‌ورزی در زیست‌بوم جدید رسانه و بکارگیری دیپلماسی عمومی دیجیتال برای رساندن روایت استراتژیک به افکار عمومی، قبولاندن درستی روایت به آنها و حتی واداشتن آنان به تبلیغ آن است.
نتیجه این بررسی بیانگر آن است که روایتها برمبنای ساختارشکل‌گیری، محیط و نتایج آن در مخاطب‌؛ در توییتر از دنباله روی کافی بجز روایت تیم ب و پاسخ ظریف به نیکی هیلی نداشته است. قدرت رسانه در کنار روایت بستر اقناع مخاطب را برای رسیدن به قدرت نرم فراهم ساخته است.
کلید واژه‌ها: قدرت نرم، توییتر، رسانه‌های دیجیتال ، دیپلماسی روایی

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Soft power is the main focus of strategic narrative in the power of diplomacy (Review of three narratives about Iran)

نویسندگان [English]

  • Zahra Nejadbahram 1
  • Nazanin Malekian 2
  • Sarvenaz Torbati 2
1 Ph.D. Student in Communication
2 Assistant Professor Islamic Azad University, East Tehran Branch
چکیده [English]

Today, soft power has become one of the pillars of foreign policy of governments. Increasing access to digital media has increased countries' capacity to harness soft power. In the field of digital media, Twitter has been welcomed by a wide range of politicians and has found a special place in the political equation; As many as 97% of the UN member states are members of this global network. In the meantime, following the narrations on Twitter or creating them in this environment is a platform that can change the function of the narrations; Therefore, the reaction of narrators on Twitter can be a criterion for the effectiveness of political narratives and its effect on soft power. The main question of the present study is what effect do political narratives have on the power of diplomacy? And how has Twitter contributed to the reflection of these narratives? The method used in this article is content analysis of three selected narratives based on maxqoda software on Twitter. Narrated by Nicki Haley, US Representative to the United Nations in 2017, Iranian Foreign Minister Javad Zarif in 2019, and Benjamin Netanyahu in 2018, then Prime Minister of Israel. It should be noted that the tweets are in English and the pages of Iranian politicians are also in English.
The result of this study confirms that these narratives are based on the structure of generalization, environment and its results in the audience; It has had different effects on the soft power of diplomacy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Soft power
  • Twitter
  • foreign policy
  • digital media
  • narrative diplomacy

مراجع

  1. 1-    شفیعی سروستانی ، فاطمه و همکاران (1394).دیپلماسی عمومی رژیم صهیونیستی در قبال آمریکا از منظر شبکه و روایت،  فصلنامه قدرت نرم شماره 133، تابستان و بهار 1394

    2-    وحیدی ، موسی الرضا (1398) ،ظرفیت سازی نهادی و طراحی راهبرد دیجیتالی: راهکار افزایش کارامدی دیپلماسی در قبال رسانه های ارتباطی- اجتماعی، فصلنامه سیاست خارجی شماره 4 زمستان 1398

    3-    یادگاری،مهدی  و منتظر قائم ،محمد حسن (1397) تحلیل روایت دو فیلم سیاسی ، فصلنامه رسانه های دیداری و شنیداری ،شماره 28 زمستان 1397

    4-    کرمانی ، حسین ،(1398) برساخت اجتماعی واقعی در توییتر فارسی ،قالب بندی شبکه های ارزش های سیاسی توسط همگان شبکه ای ؛ فصلنامه پژوهشنامه سیاسی ، شماره 4 پاییز 1398؛ صفحه 135

    5-      شفیعی سروستانی ،مریم ؛نوربخش ، یونس ؛روشندل اربطانی ،طاهر ؛شریفی ؛ سید مهدی ؛(1399)،الگوی مطلبوب دیپلماسی رسانها ای در وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران ، فصلنامه پژوهشنامه علوم سیاسی ،شماره 4 پاییز 1399، صفحه 218

    1. Arquilla, J. and Ronfeldt, D.F. (Eds.) (2001), Networks and netwars: The future of terror, crime and militancy /  edited by John Arquilla and David Ronfeldt, RAND, Santa Monica.
    2. Benkler, Y. (2011), “Networks of Power, Degrees of Freedom”, International Journal of Communication, Vol. 5, p. 39.
    3. Berenskoetter, F. and Williams, M.J. (Eds.) (2007), Power in world politics, Routledge, London.
    4. Berman, R.A. (2008), Anti-Americanism in Europe: A cultural problem, Hoover classics, no. 527, Hoover Institution Press, Stanford Calif.
    5. Bjola, C., Cassidy, J. and Manor, I. (2019), “Public Diplomacy in the Digital Age”, The Hague Journal of Diplomacy, Vol. 14 No. 1-2, pp. 83–101.
    6. Bjola, C., Cassidy, J. and Manor, I. (2020), “Digital Public Diplomacy. Business as Usual or a Paradigm Shift?”, in Snow, N. and Cull, N.J.e. (Eds.), Routledge Handbook of Public Diplomacy, 2nd, pp. 405–412.
    7. Bjola, C. and Holmes, M. (Eds.) (2015), Digital diplomacy: Theory and practice /  edited by Corneliu Bjola, Marcus Holmes, Routledge new diplomacy studies, Routledge, London.
    8. Castells, M. (2007), “Communication, power and counter-power in the network society”, International Journal of Communication, Vol. 1 No. 1, p. 29.
    9. Castells, M. (2013), Communication power, 2nd edition, Oxford University Press, Oxford.
    10. Cull, N.J. (2008), “Public Diplomacy. Taxonomies and Histories”, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, Vol. 616 No. 1, pp. 31–54.
    11. Cull, N.J. (2010), “Public diplomacy. Seven lessons for its future from its past”, Place Branding and Public Diplomacy, Vol. 6 No. 1, pp. 11–17.
    12. Gilboa, E. (2002), “Global Communication and Foreign Policy”, Journal of Communication, Vol. 52 No. 4, pp. 731–748.
    13. Gilboa, E. (2008), “Searching for a Theory of Public Diplomacy”, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, Vol. 616 No. 1, pp. 55–77.
    14. Hayden, C. (2012a), “Social media at state. Power, practice, and conceptual limits for US public diplomacy”, Global Media Journal, Vol. 11 No. 21.
    15. Heyman, S. (1992), “A study of Australian and Singaporean perceptions of source credibility”, Communication Research Reports, Vol. 9 No. 2, pp. 137–150.
    16. Manor, I. (2016), Are we there yet: Have MFAS realized the potential of digital diplomacy? results from a cross-national comparison /  by Ilan Manor, Brill research perspectives, Brill, Leiden.
    17. Manor, I. (2019), The digitalization of public dimplomacy, Palgrave Macmillan Series in Global Public Diplomacy, Palgrave Macmillan, Cham, Switzerland.
    18. Mattern, J.B. (2005b), “Whysoft power’isn’t so soft. Representational force and the sociolinguistic construction of attraction in world politics”, Millennium: Journal of International Studies, Vol. 33 No. 3, pp. 583–612.
    19.  Miskimmon, A., O’Loughlin, B. and Laura Roselle (2012), “Forging the World. Strategic Narratives and International Relations”, Centre for European Politics / New Political Communications Unit.
    20. Miskimmon, A., O’Loughlin, B. and Roselle, L. (2017a), “Introduction”, in Miskimmon, A., O’Loughlin, B. and Roselle, L. (Eds.), Forging the world: Strategic narratives and international relations /  edited by Alister Miskimmon, Ben O’Loughlin, and Laura Roselle, University of Michigan Press, Ann Arbor, pp. 1–22.
    21. Miskimmon, A., O’Loughlin, B. and Roselle, L. (2013), Strategic narratives: Communication power and the new world order /  Routledge studies in global information, politics and society, Vol. 3, Routledge, New York, London.
    22. Nye, J. (2002), “Limits of American power”, Political Science Quarterly, Vol. 117 No. 4 (Winter 2002/03).
    23. Nye, J. (2003), “Propaganda Isn’t the Way: Soft Power”, International Herald Tribune, 2003.
    24. Nye, J. (2010a), “The future of soft power in US foreign policy”, in Parmar, I. and Cox, M. (Eds.), Soft power and US foreign policy: Theoretical, historical and contemporary perspectives /  edited by Inderjeet Parmar and Michael Cox, Routledge studies in US foreign policy, Routledge, London.
    25. Nye, J. (2017), “Soft power. The origins and political progress of a concept”, Palgrave Communications, Vol. 3 No. 1.
    26. Nye, J.S. (1990a), Bound to lead: The changing nature of American power /  Joseph S. Nye, Jr, Basic Books, New York.
    27. Nye, J.S. (1990b), “Soft Power”, Foreign Policy, No. 80, p. 153.
    28. Nye, J.S. (2004), Soft power: The means to success in world politics, 1st ed., Public Affairs, New York.
    29. Nye Jr, J.S. (2014), “The information revolution and power”, Current History, Vol. 113 No. 759, pp. 19–22.
    30. Nye Roselle, L., Miskimmon, A. and O’Loughlin, B. (2014), “Strategic narrative. A new means to understand soft power”, Media, War & Conflict, Vol. 7 No. 1, pp. 70–84.

     Jr, J.S. (2017), “Soft power. The origins and political progress of a concept”.

    1. Patterson, M. and Monroe, K.R. (1998), “Narrative in political science”, Annual review of political science, Vol. 1 No. 1, pp. 315–331.
    2. Payne, G., Sevin, E. and Bruya, S. (2013), “Grassroots 2.0. Public Diplomacy in the Digital Age”, Comunicação pública, No. vol.6 n10, pp. 45–70.
    3. Pelling, J. (2015), “When doing becomes the message: The case of Swedish digital diplomacy”, in Bjola, C. and Holmes, M. (Eds.), Digital diplomacy: Theory and practice /  edited by Corneliu Bjola, Marcus Holmes, Routledge new diplomacy studies, Routledge, London.
    4. Pierson, P. (2015), “Power and path dependence”, in Mahoney, J. and Thelen, K.A. (Eds.), Advances in comparative-historical analysis, Strategies for social inquiry, Cambridge University Press, New York, pp. 123–146.
    5.  Seib, P. (2012), Real-Time Diplomacy: Politics and Power in the Social Media Era, 1st ed., Palgrave Macmillan US; Imprint; Palgrave Macmillan, New York
    6. .O’Loughlin, Ben ,https://www.york.ac.uk/news-and-events
    7. Kadkhodaee, E. and Ghasemi Tari, Z. (2018), “Otherising Iran in American political discourse. Case study of a post-JCPOA senate hearing on Iran sanctions”, THIRD WORLD QUARTERLY, Vol. 40 No. 1, pp. 109–128.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 09 آذر 1399
  • تاریخ بازنگری: 03 اردیبهشت 1400
  • تاریخ پذیرش: 05 اردیبهشت 1400

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار