بومی گرایی در علوم سیاسی ؛ کدام جهت گیری؟

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

چکیده

علوم سیاسی، به مثابه یک رشته دانشگاهی، علمی است متکثّر و متنوّع، به گستره سیاست در همه ابعاد آن. در ایران بعد از انقلاب اسلامی، بحث در مورد بومی گرایی در همه امور، از جمله علوم مدرن، مطرح بوده؛ اما ظاهراً در سال های اخیر، بومی کردن علوم انسانی و به تَبَع آن علوم سیاسی، قوّت و شدّت بیشتری یافته است. حال، سوال این است که بومی گرایی در علوم سیاسی به چه معنا هایی است؟ و کدام یک از آنها، ارجح است؟ بومی شدن یا بومی کردن علوم سیاسی در ایران، حدّاقل، می تواند به سه گونه زیر، ترسیم شود: 1. افزایش مباحث آموزشی مربوط به جامعه و حکومت ایران در رشته علوم سیاسی 2. کاربردی کردن پژوهش های سیاسی در ایران 3. تغییر ماهیت و محتوای علوم سیاسی. یافته ها و نتایج این پژوهش نشان می دهد که بخش مهمی از بومی گرایی در مباحث آموزشی رشته علوم سیاسی ، تحقق یافته و در حال عملی شدن است. پژوهش های سیاسی نیز کاملاً جهت گیری بومی داشته و روند قابل قبولی را نشان می دهد. تحوّل ماهوی علوم سیاسی به دلیل شخصی شدن این دانش، انزوای دانش سیاسی ایران از علوم سیاسی جهان، ناتوانی علمی ایران در نیل به چنین امری خطیر و از دست رفتن ویژگی های انتقادی و حقیقت جویی علوم سیاسی، بی اعتبار و غیر لازم است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Indigenization in Political Science: Which Orientation?

نویسنده [English]

  • Hossein Jamali
چکیده [English]

Political science, as a discipline, is a plural and diverse science, as politics itself is. Indigenization has been a central concern in all affairs including modern science as well as political science, since the Islamic revolution In Iran, but in recent years, it has apparently increased. In this paper, we evaluate the strict sense of Indigenization in political science and its applications. Indigenization at least in political science may carry three meanings: 1. increasing the educational debates akin to Iranian governance and society. 2. Making political researches applicable in Iran. 3. Changing the nature and essence of political science. Findings show that most educational issues as well as research studies in political science related to Indigenization have been realized and are being applied. Substantial transformation in political science is unnecessary and invalid due to its personalization, isolation of Iranian political knowledge from the world political science, and Iran’s academic failure in this regard, and losing the critical characteristics of this discipline.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political Science
  • Indigenization
  • political research
  • Iranian political science
  • Islamic political university