اپتر، دیوید و اندرین چارلز (1378). «نظریه‌های تکثرگرا و گروه‌های اجتماعی»، ترجمۀ میرقاسم بنی‌هاشمی، فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره 3، صص 147-172.
احمدی، غلام‌علی و دیگران (1397). «تبیین مراحل تعلیم و تربیت سیاسی (گذرگاه سیاست‌پذیری) برمبنای مراحل رشد شناختی با تاکید بر دوره‌های تحصیلی»، دانش سیاسی، شماره 27، صص 23-60.
ارسطو (1349). سیاست، ترجمۀ حمید عنایت، چاپ دوم، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی.
استراوس، انسلم و جولیت کربین (1397)، مبانی پژوهش کیفی؛ فنون و مراحل تولید نظریۀ زمینه‌ای، ترجمۀ ابراهیم افشار، چاپ هفتم، تهران: نشر نی.
افتخاری، اصغر (1380). رقابت سیاسی درچارچوب: درآمدی بر نسبت رقابت سیاسی با سرانه ناامنی، رقابت‌ها و چالش‌های سیاسی در ایران امروز، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
افتخاری، اصغر و حمید مهجور (1395). «الگوی تربیت سیاسی از دیدگاه شهید مطهری»، رهیافت انقلاب اسلامی، شماره 36، صص 77-98.
آقاجانی، علی (1396). «صورت‌بندی مناقشه کلامی سیاسی قلمرو دین بر رقابت‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران»، سیاست متعالیه، شماره 20، صص 99-120.
آقاجانی، علی (1398). «صورت‌بندی راهکارهای کلامی-سیاسی در قاعده‌مندی رقابت‌های سیاسی در جمهوری اسلامی»، رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، شماره58، صص 59-80.
آقامحمدی، جواد و احسن اسدی (1395). «شایستگی‌های موردنیاز معلمان در تربیت سیاسی و اجتماعی دانش آموزان»، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، 75-102.
ایمانی، محسن و صدیقه سروش (1388). «نظریه ابداعی فارابی در تربیت سیاسی و اهمیت آن در عصر حاضر»، روانشناسی و علوم تربیتی، سال 39، شماره 1، صص 153-178.
ایوبی، حجت‌اله (1380). «رقابت سیاسی و ثبات سیاسی»، مجموعه مقالات رقابت‌ها و چالش‌های سیاسی در ایران امروز، ج2، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
باقری، محمد (1389). «تاثیر تربیت سیاسی بر توسعه سیاسی از دیدگاه اسلام و غرب»، علوم انسانی، شماره 80، صص 133-160.
برزگر، رقیه و دیگران (1398). «تربیت سیاسی: اهداف، سازوکارها و بایسته‌های روشی آن»، رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، شماره 57، صص 10-31.
پای، لوسین (13980). بحرانها و توالی‌ها در توسعه سیاسی، ترجمه غلامرضا خواجه‌سروی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
ترک، رستم‌علی و مسعود مطلبی (1396). «منافع ملی و تربیت سیاسی دانش آموزان در جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر دوره دوم متوسطه»، مطالعات منافع ملی، شماره 10، صص 111-136.
جاویدی کلاته، طاهره (1394). «مبانی فلسفی تربیت سیاسی از منظر جان‌لاک و امام‌خمینی»، رهیافت انقلاب اسلامی، شماره 30، صص 99-118.
جراحی، مهدی و دیگران (1393). «مبانی، اصول و روش‌های تربیت سیاسی در اسلام ازمنظر قرآن»، بصیرت و تربیت اسلامی، شماره 31، صص 95-112.
جوکار، اسماعیل و دیگران (1396). «بررسی میزان اثربخشی نظام آموزش و پرورش در تربیت سیاسی و اجتماعی دانش‌آموزان از دید دانشجویان دانشگاه فرهنگیان»، آموزش‌پژوهی، شماره 9، صص 9-27.
حاجی‌پور، بهمن و دیگران (1395). «طراحی الگوی بازاریابی سیاسی در انتخابات محلی»، چشم‌انداز مدیریت دولتی، شماره 27، صص 15-39.
حاجی‌پور، سیمین (1398). زنان و مشارکت سیاسی، تهران: ذهن آویز.
حبیبی، نجفقلی (1386). «تربیت سیاسی در نهج البلاغه»، پژوهش‌های نهج‌البلاغه، شماره 21-22، صص 102-117.
حمید‌زاده، محمدصادق و دیگران (1395). «مبانی قرآنی معرفت‌شناسی برنامه درسی تربیت سیاسی»، پژوهش‌های سیاست اسلامی، شماره 9، صص 49-74.
خواجه‌سروی، غلامرضا (1385). «چارچوبی برای تحلیل رقابت و ثبات سیاسی با نگاهی به تجربه جمهوری اسلامی ایران»، دانش سیاسی، شماره 3، صص 86-116.
دارابی، علی (1388). رفتار انتخاباتی در ایران: الگوها و نظریه‌ها، تهران: سروش.
داودی، محمد و مهدی فاضلی دهکردی (1394). «بررسی اهداف تربیت سیاسی در قرآن، با تاکید بر مبانی و اصول تربیتی»، آموزه‌های تربیتی در قرآن و حدیث، شماره 2، صص 19-40.
دلاوری، ابوالفضل (1378). «بررسی ریشههای خشونت و بی‌ثباتی سیاسی در ایران»، پایاننامه دکتری، دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی.
دنیای اقتصاد (1398). «تحصیلات نیم میلیون مدیر»، شماره 4699، 16 شهریور 1398.
دوورژه، موریس (1372) اصول علم سیاست، ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
رنجبر، مقصود (1387). «تربیت سیاسی در چارچوب نظام‌های سیاسی و نظریه‌های مختلف»، مطالعات فقه تربیتی، سال دوم، شماره 5، صص 155-175.
ساندرز، دیوید (1380). الگوهای بی‌ثباتی سیاسی، ترجمه حمید امانت، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
سلحشوری، احمد و دیگران (1391). «مبانی و مولفه‌های تربیت سیاسی از دیدگاه امام خمینی»، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره 5، صص 111- 126.
سیدامامی، کاووس (1391). پژوهش در علوم سیاسی، چاپ سوم، تهران: دانشگاه امام صادق و پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
شرف‌الدین، حسین (1387). «جامعه‌پذیری سیاسی و تربیت سیاسی»، مطالعات فقه تربیتی، سال دوم، شماره 5، صص 177-198.
شمسینی غیاثوند، حسن و موسی فرهنگ زنجبر (1396). «آموزش و پرورش؛ منافع ملی و توسعه سیاسی ایران»، مطالعات منافع ملی، شماره 10، صص 29-55.
صادقی، تورج (1398). بازاریابی سیاسی و رقابت‌های انتخاباتی (تکنیک‌ها و تاکتیک‌ها)، تهران: زرنوشت.
صدیق، میرابراهیم و دیگران (1399). «نظام انتخاباتی و مشارکت سیاسی در ایران و تاثیر آن بر عملکرد نمایندگان (بررسی دوره‌های ششم و هفتم مجلس شورای اسلامی)»، سپهر سیاست، شماره 23، صص 112-140.
صفایی‌موحد، سعید و داوود باوفا (1391). «عوامل شکل‌دهنده برنامه درسی پنهان در آموزش عالی ایران: یک مردم‌نگاری خودنگاشت»، فصلنامه مطالعات برنامه درسی آموزش عالی، شماره 7، صص 30-53.
ضابط‌پور، غلامرضا (1380). «ناکارآمدی احزاب سیاسی در ایران معاصر»، فصلنامه علوم سیاسی، شماره 16، صص 219-288.
ظریفی‌نیا، حمیدرضا (1378). کالبدشکافی جناح‌های سیاسی ایران، تهران: آزادی اندیشه.
عالم‌گرد، گلناز و کامران جباری (1397). «بررسی اهداف و اصول تربیت سیاسی بر مبنای اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی معتزله»، پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، شماره 41، صص 117-153.
عبداله، عبدالمطلب و ملیحه زارع (1396). «بررسی و تحلیل عوامل موثر بر تربیت سیاسی شهروندان (نمونه موردی شهر شیراز)»، دانش سیاسی، شماره 25، صص 123-150.
عطارزاده، مجتبی (1378). «دگرپذیری سیاسی و منافع ملی: جایگاه رقابت سیاسی در ایران»، مطالعات راهبردی، شماره 4، صص 53-82.
فدوی، احمد و سعیده‌سادات کرامیان (1392). «الگوی راهبرد سیاسی، امنیتی در فراگرد توسعه اسلامی-ایرانی»، مطالعات الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی، شماره 3، صص 9- 34.
فلیک، اووه (1396). درآمدی بر تحقیق کیفی، ترجمه هادی جلیلی، چاپ نهم، تهران: نی.
فیرحی، داود (1384). «دولت: بحران مشروعیت و رقابت های سیاسی»، فصلنامه فرهنگ اندیشه، شماره13، صص 213- 228.
قادری، عبدالرسول و دیگران (1397). «مدل مفهومی مبانی سیاسی فلسفه تربیت رسمی و عمومی در جمهوری اسلامی ایران»، آموزش‌پژوهی، صص 82-97.
کریمی مله، علی (1380). «پتانسیل‌های منازعه و الزام‌های رقابت سیاسی در ایران»، مجموعه مقالات رقابت‌ها و چالش‌های سیاسی در ایران امروز، جلد اول، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
مرزوقی، رحمت‌اله (1384). «تربیت مدنی از دیدگاه اسلام: رویکردی به پرورش سیاسی»، تربیت اسلامی، شماره1، صص 93- 108.
مسعودیان، پریسا و سعید بهشتی (1391). «بررسی اهداف و اصول و روش‌های تربیت سیاسی برمبنای نهج البلاغه»، پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، شماره17، صص 7-26.
مهجور، حمید (1394). «رویکردهای نظری به تربیت سیاسی؛ با تاکید بر رویکرد اسلامی»، ره‌آورد سیاسی، شماره 45-46، صص 7-32.
میرخوشخو، آمنه و سهیلا صادقی فسایی (1401). « تحلیل کیفی موانع و محدودیت‌های سیاست‌ورزی زنان در مناصب سیاسی (مورد مطالعه: هیئت دولت و مجلس شورای اسلامی)»، زن در توسعه و سیاست، دوره 20، شماره 4، صص 663-695.
میرمحمدی، داود (1380). «رهیافت نظری تحلیل رقابت سیاسی و وفاق اجتماعی در ایران»، مطالعات ملی، شماره 9، صص 71-99.
یگر، ورنر (1393). پایدیا، ترجمۀ محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
یوسف‌زاده، محمدرضا و مرتضی شاه‌مرادی (1397). «آموزه ها و دلالت‌های نهضت عاشورا برای تربیت سیاسی»، تربیت اسلامی، شماره 27، صص 7-27.
Burns, Nancy, Kay Lehman Schlozman, and Sidney Verba (2001) The Private Roots of Public Action: Gender, Equality, and Political Participation, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts.
Downs, Anthony (1957) “An Economic Theory of Political Action in a Democracy”, Journal of Political Economy, Vol. 65, No. 2 (Apr., 1957), pp. 135-150.
Goetz, Anne Marie (2003) “Women's education and political participation”, EFA Global Monitoring Report to UNESCO.
Roemer, John E. (2000) Political Competition; Theory and Applications, Harvard University Press.
Sahu, Tapan Kumar and Kusum Yadav (2018) “Women’s education and political participation”, International Journal of Advanced Education and Research, Volume 3; Issue 6; November 2018; Page No. 65-71.
Wittman, Donald (1973) “Parties as Utility Maximizers”, American Political Science Review, vol. 67, issue 2, 490-498.
)
